ABC - Nepal

Pierwsze chwile w stolicy to uderzający hałas. Wszyscy trąbią na siebie, czy jest taka potrzeba, czy nie. My udajemy się w dzielnicę Thamel. Mówiąc krótko jest to skupisko hosteli i sklepików- mega turystyczna enklawa. Nie mielismy świadomości, że w Kathmandu istnieje taki problem z elektrycznością. Prąd pojawia się codziennie w innych godzinach i jest przez ok. 4-5 godz w dzień, a potem zjawia się w nocy przez podobny czas.

W Kathmandu spędzamy sylwestra. Myśleliśmy, że będzie jakaś wspólna zabawa na ulicy, jednak oprócz kilku grajków ulicznych nic się nie działo. W ostateczności idziemy do klubu i przy kawałkach nepalskiej muzyki, grającej na żywo dobrze się bawimy i witamy Nowy Roczek ( nie mamy zdjęć, powód podany na końcu posta).

A potem kolejne dni w Kathmandu i lista spraw do załatwienia: wymienienie części rowerowych, wizyty w ambasadzie indyjskiej i przygotowania się do trekingu.

Postanowiliśmy, że naszym celem będzie Annapurna Base Camp (ABC). Nie mieliśmy odpowiedniego sprzętu, a wiec czas było iść na zakupy i pożyczki.

Kilka praktycznych informacji przez trekingiem:

Travel Agency- w Kathmandu ma się wrażenie, że każdy jest przewodnikiem. Jeden z pracowników hotelu, bardzo nas namawiał a więc odwiedziliśmy jedną. Zaproponowano nam zorganizowanie trekkingu ABC lub Langtang za 270Euro od osoby. W  cenie: przewodnik (15 Euro za dzień), posiłek dwa razy dziennie, dojazd, noclegi, załatwienie potrzebnych formalności (TIMS, permit) a na końcu jeszcze dodatkowo napiwek dla przewodnika, wg uznania, ale min. 50 Euro. Oczywiście wysłuchaliśmy wszystkiego dokładnie i na trekking udaliśmy się samotnie.  Potwierdzając opinie wielu, trasa jest ewidenta. Jednak z pewnością nie ma co bagatelizować gór, my mieliśmy dobre warunki atmosferyczne. Naszym zdaniem przewodnik na tym odcinku mógłby być pomocny m.in przy opowieściach o florze, faunie, kulturze, religii. 

TIMS (Trekker’s Information Management System)- niezbędna karta do trekingu, załatwiamy ją w instytucji Nepal Board Tourism w Kathmandu. Zielony TIMS w przypadku trekingów indywidualnych kosztuje 2000 Rupi, potrzeben są dwie fotografie. Karte otrzymujemy od razu. 

 Permit – konieczny do trekkingu ABC. Mieliśmy informację, że możemy go wykupić w Birenthanti przy wejściu do parku. Info prawdziwe jednak cena jest dwukrotnie wyższa. Wracamy zatem do Pokhary z Nayapul i dostajemy go za 2000 Rupi również w Nepal Board Tourism. Potrzebne są również dwie fotografie.

Wypożyczenie sprzętu:

Plecak jest stosunkowo prosto wypożyczyć, jednak trzeba zwracać na jakość i cene. My możemy polecić Nepal Trekkers Equipment Service, Jyatha- Thamel. Tel. +977-1-4811141. Dobre plecaki wypożyczyliśmy za 50 Rupi/dzień (pojemność 50 l) i 65 Rupi/ dzień (pojemność powyżej 50 l)

Buty – tutaj sprawa nie jest prosta. Wszyscy mówią, że buty są tanie i nie opłaca się ich wypożyczyć (pewnie chodzi też o jakość...)Ostatecznie udało się znaleźć dwa miejsca, w których były  rozmiary jednak tylko dwie pary bucików. Oto jeden z adresów Mount Makalu Trading Concern,  Jjatha- Thamel, tel. 9841357354. Cena 50 i 65 Rupi za dzień. Z butów również byliśmy zadowoleniJ

Kijki:obeszliśmy praktycznie cały Thamel i znaleźliśmy tylko jedno miejsce, które z pewnością polecamy. Jest to pewnie jeden z nielicznych secend handów. Prowadzi, go sympatyczny starszy pan, który pracuje w sierocińcu i w swojej norce ma naprawdę przeróżne skarbyJ Wypożyczenie 2 kijków, 10 Rupi za dzień. Yajna Bahadur Thapa, tel. 9841135817, Jyatha- Thamel.

Przykładowe ceny:

Śpiwór – oczywiście North Face gdyż w Nepalu, tylko dobre marki:) 100% puchu, komfort -10 C, cena 4700 Rupi

Zimowe rękawiczki- firma jak wyżejJ, 370 Rupi

Skarpety – 150 rupi

Butla gazowa mała- od 250-500 Rupi. Na Thamelu cena jest naprawdę bardzo relatywna.

Kijki- najtańsze znaleźliśmy za 500 Rupi od pary. 

 

A potem lokalny autobus z Kathmandu do Pokary (390 Rupi) i dalej Pokhara- Nayapul (100 Rupi) i jestesmy u podnuża Himalajów. Poczatkowo jazda lokalnym autobusem to adrenalina- głośna muzyka, kierowca, który kpi sobie z jakichkolwiek zasad ruchu drogowego np.ścinanie zakrętów, wyprzedzanie bez widoczności. Serce wali, ręce zaciśnięte na szczęście pan biletowy stoi przy otwartych drzwiach jadącego autobus i przy wyprzedzaniu pięknie podgwizduje. Może był czarodziejem, zaklinaczem...Trzeba było wygonić z głowy myśli, że może nam się coś stać, a widok po drodze rozwalonych autobusów wyrzucić z pamięci. Po jakimś czasie głowa i ciało znowu przystosowują się do rzeczywistości.

A potem już tylko trekking.

Trasa naszego trekkingu.

Budujemy nowy most. Bardzo ciezka praca ludzi gor...

Rybi ogon.

Annapurna 1

Dotarlismy w koncu do ABC:)

A potem lezakowanie w goracych zrodlach w Jinu

Po drodze śpimy w lodgach. Ceny noclegu w zależności od miejsca. Na nizinach – Nayapu płaciliśmy 100 Rupi za pokój a później im wyżej w granicach 100/150 Rupi od osoby. Ceny wyżywienia też oczywiście rosną z wysokością: ryż z warzywami- 100-400, chleb kukurydziany z miodem 80-200, kubek wrzątku 30-60 Rupi. 

Zgaduj- zgadula: W których miejscach na naszej trasie znajdują się kontrolerzy permitów?

Rebus w j. niemieckim:)

Rebus w j.angielskim

Wracamy do Kathmandu, a tam czeka nas nie miła niespodzianka. Nasze rowery i bagaże zostawiliśmy w hotelu (zapewniano nas o bezpieczeństwie). Widzimy, że sakwy były otwierane i po chwili orientujemy się, że nie mamy torby z laptopem. W środku były ładowarki, laptop i kopie zdjęć. Rozmowa z właścicielem hotelu i następnego ranka okazuje się, że syn jednego pracownika zwinał nas sprzęt i sprzedał go turyście z Bandgladeszu, który opuścił już hotel. Nie chodzi o rzeczy, w głowie mamy tysiące zdjęć. Zdenerwowanie przeplata się z bezsilnością, ale działamy. Mamy jakiś adres (nie mamy pewności czy jest prawdziwy) telefon w którym ponoć własciciel hotelu słyszy od „przyjaciela” z Bangladeszu, że nie ma żadnych dowodów, że on ma laptop a potem juz nie odbieranie tel. My namierzamy go na faceebook i wysyłamy ”grzecznego maila, że chodzi o zdjęcia”, ale do tej pory nie mamy odpowiedzi.

Sprawdzamy nawet ile kosztuje bilet do Bangladeszu, ale cena za wysoka a szanse małe...Potem kolejne rozmowy z właścicielem i pracownikiem hotelu Proszą by nie dzwonić na policję. Proponują nam nowy laptop jednak bez dysku SATA, a do tego mmay świadomość, że prawie wszystko jest tutaj podrabiane- nie zgadzamy się na to. Dostajemy częściową rekompensatę finansową, ale jesteśmy już zmęczone. 

Prawie pół roku podróży za nami, nie mamy zdjęć i filmów. Można sobie pluć w brodę, że zabrakło większej ostrożności z naszej stony. Pewne fakty i tak pozostają niezmienne, a pewne rzeczy jeszcze do nas nie dochodzą. Być może w życiu najlepiej mieć jak najmniej rzeczy, być może ciągle trzeba ćwiczyć pamięć by obrazy i spotkania zostawały w głowie. Chcieliśmy oczywiście pokazać Wam fragment tego co zobaczyłyśmy, jednak chyba już tak nie będzie...

Chcemy już tylko wsiąść na rower i pojechać dalej...

Pozdrawiamy Was cieplo:)