Ostatnie dni w Iranie

Zgaduj Zgadula 1: rozwiąż rebus

Rebusy  namalowane przez Steffena

I znowu nocny autobus i o świcie jesteśmy w Bandar Abbas. Godz. 6.00, ale mimo to czujemy powiew ciepłego powietrza. Posileni kawą i ciachem, udajemy się w poszukiwaniu hostelu. Bander Abbas zostanie w naszej pamięci jako miejsce, w którym pierwszy raz nie mogliśmy znalezć miejsca do spania. Wszystkie hotele dostępne dla naszej kieszeni miały pełne obłożenie. W Hotelu Masaferkhaneh- ye Bazar informują nas, że kobiet nie przyjmują. Po kilku godz. poszukiwań wymiękamy i postanawiamy, że jak najszybciej płyniemy na wyspę Qeshm. Wsiadamy zatem na prom (nie ma żadnych problemów z przewozem rowerów) i po kilkunastu minutach jesteśmy na wyspie w mieście Qeshm. 

Na dzień dobry dwie kontrole paszportowe w ciągu 5 minut. Wydawać by się mogło, że powinniśmy się przyzwyczaić do ciąglego legitymowania, ale w tym dniu trochę nerwy już nam puściły. Wszystko dobrze się kończy i kolejna proza - znalezć jakiś hostel. Pierwsze podejście okazuje się nie trafione, gdyż cena za wysoka, ale po sekundzie zjawia się pewien Jegomość i informuje, że nam pomoże. On jedzie taksówką, a my za nim rowerami. Już po chwili mamy hostel (oczywiście sami byśmy go nie znaleźli, gdyż to kolejny raz szyld w języku farsi). Jesteśmy wdzięczni. Nowo poznany mężczyzna- Hossein odwiedza nas w hostelu kilkukrotnie w ciągu 3 godz. Trochę nas to niepokoi, gdyż nie do końca wyczuwamy jego zamiary, tym bardziej że na początku wspomina już o jakimś wywiadzie w gazecie. 

Nie wiemy: czy jest to człowiek, który potrzebuje towarzystwa, a może tajniak- były tez inne teorie:). Dla nas jest go za dużo, ale wieczorem idziemy wszyscy razem na plażę. Hossein przyniósł nam ciasto i zdjęcie syna i powiedział, że chciał by z nami celebrować urodziny pierworodnego. Wspólny czas bardzo miły, żegnamy się z nim, bo w naszych planach następnego dnia jest  objechanie wyspy rowerem - nie mówimy w którym kierunku. O 7 rano pukanie do drzwi, Hossein przynosi nam chleb na śniadanie...

W zachodniej części wyspy Qeshm znajduje sie Geo- park. Utworzony w 2006 roku jako pierwszy UNESCO Geo-park. Wyspa to nie duży obszar, jednak znajduje sie tutaj wiele wiele bogactw natury m.in kamienne kaniony, jaskinie i niesamowite formacje skalne. 

 

Namakdan- wyczytalismy, ze jest to najdluzsza solna jaskinia na swiecie. Spodziewalismy sie czegos bardziej imponujacego. Byc moze w czesci niedostepnej dla turystow mozna odkryc wieksze skarby. Niestety nie mamy umiejetnosci i sprzetu, a dziura byla za mala:)

 

Pedałujemy, pedałujemy i nagle podjeżdża taksówka. Z taksówki wysiada Hossein. Śmiejemy sie, że najprawdopodobniej mamy GPS w rowerze. Znowu lekka konsternacja, gdyz czujemy sie jakbyśmy byli śledzeni. Hossein mówi nam, ze myślal o nas ubieglej nocy, gdyż byla to ważna noc dla Iranczykow- najdluższa noc roku. Tej nocy wspólnie z bliskim spożywa się arbuza. 

Zgaduj- zgadula 2: Jak nazywa sie najdluzsza noc roku? Nalezy połączyć odpowiedzi: poprzeczna część miecza (skreslic - ec)+ nazwa owocu, który Iran eksportuje do innych krajow, bardzo popularny (skreslic - ktyl)

Wypożyczamy łódkę i zwiedzamy Rezerwat Hara. Słynie on z drzew mangrowych (ang. mangrove), które rosną w wodzie i blisko wody. Specjalne roślinki produkują "pokarm" dla drzewek. Bardzo przepraszam za lakoiczny i nie profesjonalny opis, ale na lekcjach biologii tego nie było:)

Drzewa mangrowe

Wyspę objechaliśmy całą. Po drodze przepiękna przyroda, brak turystów, kąpiele w wodzie i kilkadziesiąt kilometrów drogi bez asfaltu, ale zobaczcie sami:

Brak asfaltu nie jest problemem, ale buly na drodze i owszem.

Oczywiscie plywanie w stroju kapielowym jest zakazane w Iranie, dlatego szukalismy odosobnionych miejsc.

Krabie, krabie pokaz rogi...

Podwodny swiat zachwycajacy

 

Na Wyspie Qeshm chcieliśmy spędzić Święta Bożego Narodzenia, jednak brak infrastuktury turystycznej sprawia, że musimy wrócić do miasta Qeshm bo przecież potrzebujemy garnków do przyrządzenia kolacji. Po 2 godz. w mieście niby przypadkowo spotykamy ponownie Hosseina. Spotkanie już nas nie dziwi, ale propozycja wystąpienia w telewizji na 1 kanale:) chyba trochę. Wystąpienie miało być chyba swoistą reklamą Wyspy Qeshm, ale stanowczo odmawiamy i po części rozumiemy w końcu jego zainteresowanie nami. Zapraszamy go na wspólną Wigilię. A następnego dnia od rana przygotowania. O 6 rano Steffen z Hossein poszedł łowić ryby. Niestety Hossein po 15 min. poszedł na bazar i zakupił rybeczki, gdyż stwierdził, że musi jechać do pracy. W menu były pierogi z daktylami i ruskie, krokiety z nadzieniem serowym a zamiast naleśników nan (irański chleb) i oczywiście barszcz czerwony. Wspólna międzynarodowa kolacja oraz krok po kroku wyjaśnianie polskich zwyczajów i obrzędów wigilijnych. Po wieczerzy przyszedł do Nas również Aniołek:)

Wybralismy sie na bazar w poszukiwaniu maki:)

Pierogi z daktylami naprawde polecamy:)

Kolejnego dnia zostajemy zaproszeni przez Hosseina na Wyspę .... Stanowczo jednak informujemy, że nie chcemy żadnych niespodzianek z niespodziewanym kamerzystą:)

Zgaduj Zgadula 3: Jak nazywa się wyspa? Zaczynamy również zagadki w języku ang. a więc jest to kura grająca, skreslic - e :)

Podziwialismy delfiny

A potem powrót do Shiraz i selekcja rzeczy, gdyż bagaż może mieć tylko 40 kg łącznie z rowerem. Na lotnisku żadnych dodatkowych opłat za nasze rowery- byliśmy miło zaskoczeni. Żegnamy się z Iranem i dziękujemy w myślach za niesamowite spotkania z ludźmi, dobre chwile i możliwość poznania innej kultury. IRAN kraj do, którego warto wrócić...

P.S Przepraszam za bledy - przyczyny techniczne:(