Zakochałam się...

... w Armenii

Bardzo przepraszamy za długie milczenie i nieład w ostatnich postach. Dziękujemy również naszemu administratorowi za pomoc, jaka jest droga i barany każdy widzi:) ale czasem komunikacja wirtualna jest trudna. Na trasie, którą przemierzamy mamy bardzo ograniczony dostęp do internetu. 

Jesteśmy zauroczeni Armenią. Przemierzamy ją z pn na pd i niezmiennie otaczają nas góry. Przełęcze powyżej 2000 m n.p.m. stały się codziennością i tylko od czasu do czasu mówimy "Dzisiaj wjeżdżamy na Rysy". Ogrom przestrzeni, bezkres, natura, spokój... Wszystko to, co lubimy. Naszą uwagę również przyciągają ślady przeszłości. Zwiedziliśmy cmentarz Noratus usytuowany w pobliżu miejscowości Gavar. Na ogromnej przestrzeni znajduje się ponad 800 chaczkarów (nagrobków). Tysiącletnie nagrobki z zachwycającymi ornamentami sąsiadują ze współczesnymi. Normalnym jest, że przez cmentarz przechodzą krowy, czy dzieci jeżdżące na rowerze. Większość nagrobków jest zadbanych. Miejsce wydaje się istotne dla Ormian.

Weselny kamień

Jak już wspominałyśmy, w Armenii często śpimy u ludzi. Każdy nocleg jest nową niespodzianką, ale jednak potrzeba intymności i swobody sprawia, że czasem wybieramy nasze niezawodne domy.  

Niezwykły prysznic (czasami bardzo gorący) na stacji wytwarzania gazu

Przez dwa dni jechaliśmy wzdłuż Jeziora Sevan, które położone jest na ok 1900 m n.p.m. I choć chłód nie sprzyjał kąpieli, to jednak widoczki urzekły nas. Do tej pory nie możemy narzekać na pogodę. Naprawdę jesteśmy szczęściarzami, ale wahania temperatury są mocno odczuwalne.W dzień słoneczko ciągle grzeje ok. 25 C, ale w nocy woda już zamarza. Ania ciągle pedałuje w sandałach, co często jest powodem zdziwienia, ale również nasze domy wzbudzają u ludzi troskę i zaskoczenie. 

Jezioro Sevan

Przed nami kolejny podjazd na przełęcz Sulema (2410 m n.p.m). Rano rozmowa na temat minimum km, które musimy przejeżdżać dziennie, gdyż data wyjazdu z Armenii nieubłaganie się zbliża. Jest godz. 13.00,  aura sprzyja, humory również i samochód z głośną muzyką zatrzymuje się. Kierowca częstuje koniaczkiem i zaprasza na szaszłyki. Wznosimy toasty i dziękujemy za zaproszenie, bo przecież to środek dnia. Ormianin nie odpuszczał, zapytał " Kto jest u nas przywódcą?", roześmialiśmy się i zdecydowaliśmy, że zabawimy max. 2 godz. Jak to się wszystko skończyło, możecie się tylko domyślać...było ognisko z kup, jazda na koniu, łowienie ryb i odwiedzanie krewnych- ruszyliśmy następnego dnia.

Niewinny koniaczek

Na razie jest nas jeszcze niewiele...

I zaczęło się...

Wizyta u krewnych

Nadchodzą posiłki

Przyrządzanie przepysznych szaszłyków i kartoszki

Pojechaliśmy na ryby a w międzyczasie zepsuł się samochód. Steffen był zafascynowany naprawą.

Nabywamy nowych umiejętności, będzie ognisko

Były tańce

A rano czas zmierzyć się z przełęczą

Podjazdu troszkę się obawialiśmy, ale nawet nie spostrzegliśmy kiedy wjechaliśmy na przełęcz. A potem tylko świetny zjazd, piękne widoki i dobra droga. Po kilku zdobytych przełęczach możemy stwierdzić, że nie wysokość jest problemem, a stan nawierzchni drogi oraz warunki atmosferyczne (wiatr). 

Musieliśmy przewietrzyć nasze okulary

Zjazd z przełęczy Sulema

Przełęcz Vorotan (2344  m n.p.m.)

Rezerwat Spandaryan

Drogi armeńskie są raczej dobre, jednak chcieliśmy zobaczyć monaster Tatev i po zjechaniu na boczną drogę pożegnaliśmy się z asfaltem. Do monasteru poprowadzona jest kolejka górska. Choć wahaliśmy się nad tą przyjemnością to okazało się, że przewóz rowerów zabroniony. Wszystko wyszło nam na dobre bo widoki przepiękne, góry monumentalne (wspominałyśmy nasze Taterki) i niesamowita cisza. Po drodze miały być gorące źródła w pobliżu Diabelskiego Mostu, więc w pełnym rynsztunku ruszyliśmy na wielkie oczyszczenie. Zobaczyliśmy wielką "wannę", ale woda raczej chłodna. Mimo to pranie i kąpanie było wyśmienite. Na szczęście żaden turysta nie zmącił naszego relaksu:)

Malowniczy podjazd

Nasi utrudzeni towarzysze

Ten uśmiech mówi wszystko

Dotarliśmy do Tatev i zostaliśmy zaproszeni przez właściciela sklepiku na nocleg do jego ogrodu. Okazało się, że on mieszka w pobliżu, a tak naprawdę byliśmy gośćmi jego babuszki. Komunikacja była dość trudna, ale czasami wymowna:) Z powodu przeziębienia Steffena zrobiliśmy sobie jeden dzień przerwy. Babuszka raczyła nas ziołowym czajem i specyfikiem, którego pochodzenia do tej pory nie znamy. Wydaje nam się, że było to suszone mięso, które popijaliśmy w herbacie. Zauważyłyśmy, że babuszka szczególnie zaopiekowała się męskim Skorpionem - cukiereczki, herbatka. Sytuacja, która rozbawiła nas do łez to wręczenie mu dwóch białych róż. Miałyśmy ubaw po pachy, ale bohater nie podzielał naszego humoru.

Niewinność...

Nasi gospodarze- Nora i Armen

Monaster Tatev - zrobił na nas dobre wrażenie. Polecamy

Odcinek z Tatev do Norashenik wymagający.

Z powodu długiego milczenia trudno nam teraz opisać wszystko to, co byśmy chcieli. Do granicy pozostało ok 150 km. Niby niedaleko, ale wokół nas ciągle góry. Powoli myślimy o Iranie i jesteśmy go ciekawi.

Pozdrawiamy Was ciepło!

Mamy spore zaległości w Zgaduj- Zgaduli.
1. Czego jemy bardzo dużo a czasami nawet za? tribond: fryzura- kwiat- ubranie
2. Jaka nazywa się rower Steffena? Podpowiedź: nazwa gry planszowej w skojarzenia
3. W jakiej miejscowości przekraczać będziemy granicę z Iranem? Rebus: imię żeńskie + znak zodiaku