Gdzie to jezioro?

 

Stęskniłyśmy się już za Wami! Takiej przerwy w pisaniu jeszcze nie miałyśmy i aż trudno uwierzyć, że jesteśmy już prawie miesiąc w Iranie.  Pomimo tak długiej rozłąki  chcemy zaznaczyć, że Iran to kraj nie odcięty od internetu, ale różne okoliczności spowodowały dłuugie milczenie.

Kiedy nie piszemy na bieżąco pewne fakty, emocje zacierają się, ale spróbujemy to jakoś odtworzyć. Z Teheranu obraliśmy kierunek na Qom. Po kilkunastu km pedałowania z Teheranu słyszymy za plecami „Hello” – był to rowerzysta z Norwegii. Jedziemy razem przez kolejne dwa dni, a w międzyczasie zostajemy zaproszeni na noc do pewnej rodziny. W końcu mamy sposobność porozmawiania dłużej  z Irańczykami i zasmakowania ich gościnności. Nasi gospodarze mieszkają w małej wsi przed Saveh. Brak pracy, surowe warunki życia spowodowały że wioska powoli „umiera”. We wsi owszem znajduje się meczet, ale popada w ruinę, mało kto tutaj wierzy. Kolejne filiżanki herbaty i rozmowy o zwyczajach, kulturze i podwójnym życiu.

Gospodarze kilkakrotnie powtarzali, że w domu możemy ściągnąć chusty, ale dla dobra ogółu wolimy je nosić – fryzury mamy zabójcze.

Drogi irańskie naprawdę dobre - szerokie pobocza i kierowcy, którzy ciągle do nas machają. Pedałujemy i podziwiamy pierwsze pustynne widoki  oraz bardzo rozległe tereny wojskowe.

Pierwszy pustynny kamping, poranny deszcz trochę utrudniał poruszanie się po błocie.

Rano wjeżdżamy do świętego miasta Qom i na dzień dobry jesteśmy witani herbatką i ciasteczkiem. Śmiejemy się że zaraz przyniosą nam zupkę i nawet nie spostrzegliśmy się, a otrzymaliśmy cały obiad.

W tym dniu Irańczycy świętowali obchody śmierci Imama Hosseiniego. Procesje, pochody, muzyka i  modlitwy. To wszystko tak bardzo intrygujące, że spędziliśmy cały dzień w Qom. Podczas tego bardzo ważnego święta Ashura rozdawane jest również jedzenie i woda. Naszymi przewodniczkami po Holy Shrine była grupa młodych Iranek, dzięki którym mogłyśmy również zobaczyć grób Holy Shrine- najprawdopodobniej nie wpuszczono by nas samych. Setki pielgrzymów odwiedza to święte miejsce, a dotknięcie grobu jest czymś ważnym.

Na ulicach mnóstwo procesji z udziałem mężczyzn, przy dźwiękach bębnów, talerzy i trąbek.

W meczetach trudno nam zachować poważną minę kiedy patrzymy na siebie

Pochody są bardzo barwne. Wielbłąd nie chciał się ustawić do zdjęcia.
Uroczystości w Kashan.

Chcieliśmy zobaczyć Jezioro Namak w pobliżu Qom i popedałować trochę przez pustynię. Plan był taki: skręcić za Qom na Akbar abad, nic prostszego. Okazało się jednak, że znalezienie skrętu jest prawdziwym wyzwaniem. Stoimy, dumamy i widzimy nadjeżdżającego sakwiarza. Po chwili jedziemy już razem z Sungho z Korei Południowej i pedałujemy razem przez kolejne dwa tygodnie. Poszukiwana droga była jak widmo, wskazówki były sprzeczne i w międzyczasie zawitaliśmy na stację kolejową, gdzie zostaliśmy uraczeni ciepłą herbatką. W końcu pojawił się jakiś znak na drodze głównej i kilka osób potwierdziło nasz cel.  Odetchnęliśmy z ulgą, ale tylko na chwilę gdyż nie wiedzieć skąd nagle zjawił się samochód, z którego wysiedli panowie w mundurach, wyglądający na bojówkarzy. Z surową miną kazali pokazać paszporty, sprawdzili zdjęcia w aparatach, po czym zrobili nam pamiątkowe zdjęcie i stanowczo zakazali jechać wybraną przez nas drogą. Mówiąc krótko sytuacja nie była przyjemna i musieliśmy się pożegnać z myślami o Jeziorze Słonym, przynajmniej tą drogą.  Dzień zakończył się bardzo miło w towarzystwie Irańczyków i Afgańczyków. Przyniesiono nam ok. 10 litrów diesla na rozpałkę i przy cieple ogniska wymienialiśmy myśli i słuchaliśmy muzyki afgańskiej z telefonu.

Pomimo początkowego zaniepokojenia (zobaczyliśmy ok. 10 mężczyzn idących w naszym kierunku), towarzystwo okazało się bardzo kulturalne i troskliwe.

Z Kashan nocnym pociągiem przejechaliśmy do Isfahan, ale o tym już w następnym odcinku. Wiemy, wiemy... mamy braki,  ale mamy nadzieję, że do końca roku uda nam się nadrobić zaległości. Tymczasem z bieżących wieści, mamy przedłużoną wizę irańską o kolejne 30 dni. Wczoraj pożegnaliśmy się również z Songho i z Robem z Anglii.

Nasza wesoła paczka przez ostatnie dwa tygodnie

Pozdrawiamy ciepło i słonecznie z Shirazu!

Zgaduj - Zgadula: Tym razem troszkę farsi- co to jest i co oznacza?