Macedonia - żal wyjeżdżać...

Powoli żegnamy się z Bałkanami, do granicy greckiej zostało 5 km. Być może przyjdzie czas na podsumowania. W tej chwili czujemy, że krajobraz, ludzie i ogólny klimat Macedonii stawia ją na 1-wszym miejscu wśród przemierzanych krajów.

Po Jez. Prespansko ruszyłyśmy w stronę Resen - szybka wizyta w serwisie rowerowym i nocny wyjazd z miasta (pisanie bloga jest bardzo czasochłonne;) Na nocleg przyjął nas sad jabłoni. 

Żeby nie było, że wszystkie noclegi mamy "wypasione", to nocleg o średnim standardzie. Ale gwiazdy mamy zawsze

Spanie jednym bokiem prawie w rowie, ale spało się wyśmienicie. Rano spotkanie z gospodarzami - najpierw zdziwienie, a potem uśmiech i krótka rozmowa. Generalnie rowery czynią "cuda", a dziewczyny na rowerach tym bardziej;)
Od tego dnia zaczął się czas owoców i warzyw - pomidory, które spadają nam z nieba pod koła (i jak tu wieczorem odmówić sobie spaghettti z sosem pomidorowym), brzoskwinie i winogrona ofiarowane przez ludzi. Do końca nie wiemy, czy to nasz nędzny wygląd, czy jednak sympatia ludzi. Wszystkie dary natury przyjmujemy z uśmiechem :) A więc droga Rodzinko, z głodu nie umrzemy:) Często czujemy potrzebę odwdzięczenia się, ale niestety nikt nie chce przyjąć nas do pracy;) Jednak same dary natury nie wystarczą do zaspokojenia żołądków i podniebień, dlatego eskapady w poszukiwaniu tradycyjnej kuchni macedońskiej są naszą codziennością. Miejscowy polecił nam potrawę tavche gravche. W małej restauracji trudno było nam się porozumieć co do menu, za to dopytywałyśmy o wspomnianą potrawę. Właściciel "wymiękł" i po jakimś czasie przywiózł 2 porcje, a okazało się że jest to a la nasza fasolka po bretońsku;)

Tavche gravche

Najedzone jedziemy dalej - krajobraz bardzo malowniczy, ogromne pola tytoniu, a potem winnice, winnice, winnice... Na przywitanie Macedonii spróbowałyśmy czerwone wino  T'ga za jug - bardzo smaczne.

Sama słodycz

W Macedonii poznajemy również lokalną ludność. "Wprosiłyśmy się" na rancho pastuszków, którzy mają ręce pełne roboty: 130 kóz, 3 osiołki i klika ha winorośli. Psy pasterskie, które często straszą nas na drogach, tu stały się milusińskimi przytulankami.

Nasi gospodarze i kozioł przywódca

Pilnuje naszego majątku

Piec chlebowy

Udałyśmy się do Prilepu - w tym dniu (8.IX) obchodzone jest Święto Niepodległości. Pomimo obaw, że wszystko będzie zamknięte miasto tętniło życiem. Uroczysty przejazd motocykli i wieeeeelu rowerzystów.    Zjadłyśmy pyszną bombę owocową (3 kg:), po czym pojechałyśmy na zwiedzanie najstarszej dzielnicy miasta, Valos. W Macedonii rozsianych jest dużo cerkwi, monasterów. Przykładowo tutaj było 77 cerkwi. Aktualnie zobaczyć można jeszcze liczne mniejsze cerkwie, my byłyśmy w okazałym monasterze św. Michała Archanioła, usytuowanym na wzgórzu. Żyje tam pięć sióstr. Najpierw siostra "upomniała" nas, że nie wolno robić zdjęć (dokładnie sprawdziła nasze aparaty), ale później wywiązała się ciekawa rozmowa nt cerkwi i życia zakonnego.

Monaster św. Michała Archanioła

Okolice Prilepu otaczają piękne góry, a nad miastem ciekawe formacje skalne. Na szczycie znajduje się średniowieczna twierdza Wieże króla Marka.

Widok na Prilep

Przydrożne kapliczki

Wnętrze Cerkwi św. Gorgija

Do Stobi miałyśmy ambiwalentny stosunek, jednak los sam nas do niego zaprowadził (miejscowi wskazali nam niewłaściwą drogę). Stobi to starożytne miasto, które powstało w początkach II w. p.n.e. Zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi w 518 r. Ruiny są dość dobrze zachowane i dają dobry obraz ogromu miasta.

Pałac Teodozjusza

Dom Peristeriasa (IV-VI w. p.n.e.)

Pałac Poliharmosa

Od kilkunastu dni marzyło nam się ognisko z kiełbaskami i piwkiem. Nad Jeziorem Dojran myślałyśmy, że spełnimy swoje zachcianki. Do jeziora dojeżdżałyśmy już późną porą. Najpierw wielka radość, że widzimy lustro wody, a potem zdziwienie, bo jego brzegi były całe w szuwarach. Jedyne miejsca z dostępem do jeziora były prywatne. Zdecydowałyśmy się zatem na pierwszy publiczny kamping:) Nie było ogniska, ale gospodarze pomogli nam spełnić nasze kulinarne smaki.

Jezioro Dojran

Rzeczy powszednie tutaj inaczej smakują:)

Zamykamy pewien rozdział w naszej podróży...

Aż trudno uwierzyć, że Bałkany są tak blisko od Polski i do tej pory ich nie odwiedziłyśmy. A Macedonia zostanie najbardziej w naszej pamięci. Kraj jeszcze niezalany przez turystów, piękna natura z ładnie wkomponowanymi zabytkami, sympatyczni ludzie, dobre jedzonko.

Przechyły, oj przechyły... Wypatrujemy już granicy greckiej, ale ciężko rozstać się z Macedonią